03/11 : Erken Yılbaşı Gönderisi

Sevgili bakımsız bahçenin değerli okuyucuları,

Uzun zamandır buraları boşladığım için kendimi son derece üzgün ve suçlu hissediyorum. Bu sayfa zihnimden dolup taşan bunalımlara ve asla hatırlamak istemeyeceğim kötü anılara ev sahipliği yapmış olsa da burayı asla tamamen terk edip gidemiyorum. Zira benim gibi yazmayı mutlak kaçış olarak gören insanlar için beyaz sayfalar çölün ortasında karşılaşılmış bir serap gibidir. Asla çare olmaz ancak az da olsa geçiştirmene yardımcı olur.

Bundan sonra uzun bir süre daha ortalıktan kaybolacağımı düşündüğüm için erken bir yılbaşı yazısı yazmak istedim. Siz de hak vereceksinizdir ki boş hayaller kurmak ve bunların gerçekleştiğini düşünmenin verdiği geçici sarhoşluk hissi, insanın pılını pırtısını toplayıp bu hayattan çekip gitmesini önleyen küçük bi yöntem. Bu yüzden bu küçük ilüzyon kırıntılarını bu gönderide listeleyecek ve bir gün gerçekleşeceklerini umarak kendimi kandırmaya devam edeceğim.


Şimdiden yeni yılınızı kutlar, hayallerinizi gerçekleştirebileceğiniz güzel bir sene dilerim.


1. Dilek listeme en çok istediğim şeyle başlamak istiyorum. Annemin sağlık durumunun iyileşmesi. Tanrının bana çok gördüğü bu şeyi elde edebilmek için daha kaç gece uykularımı zehir edip, ağlayıp haykırarak dua ederken sızmam gerek bilmiyorum. Bunun kendi imkanlarımla elde edemeyeceğim bir şey olduğunu ve ne kadar para dökülürse dökülsün işe yaramayacağını bilmesine rağmen dualarımı duymazdan gelmekte. Bu beni biraz kırıyor. Ama onu da anlayabiliyorum. Ben bir Tanrı olsaydım eğer, zengin kullarımla daha çok ilgilenirdim. Fakir olanlar için zaten artık yapılacak bir şey yoktur. Onlar ebedi dünyada mükafatlandırılacakları hayaliyle kendilerini kandırmaya devam edebilirler. Aslında hiçbir şey bilmiyorlar ve bilemeyecekler de.

2. İkinci sıraya aile huzuru yazmak istiyorum. Ne kadar zor durumda olursam olayım hayatının en yaşamaya değer günleri güzel geçsin diye çırpındığım bir kardeşim var. Onun için kurduğum bu kırılgan düzenin önümüzdeki sene olacak olanlar yüzünden tek seferde yerle bir olması ihtimali beni çok korkutuyor. Birden 9 sene öncesine geri dönmekten, tüm o yaşadıklarımızı yeniden yaşamaktan korkuyorum. Bu yüzden bunun değişmesini istiyorum. Bir şekilde.

3. Bahçeli bir ev. Yeni ve mükemmel olmasına gerek yok. Annemin içinde rahat edebileceği, kedilerin bahçesinde oynayabileceği, güzel anıların dolurabileceği bir ev.

4. Poe'nun kitabını bitirmek istemiyorum. Eğer Poe'nun hikayeleri sona ererse hayatım da sona erecekmiş gibi hissediyorum. Onun hikayelerini okurken mutlu oluyorum, ruhumun bu hikayeler aracılığıyla ona yaklaştığını hissediyorum ve içinde bulunduğum bu zindandan kurtulduğumu sanıyorum. Tıpkı yazmak gibi bu hikayeler de bana bir kaçış yolu sunuyor.
Evet bu bir dilek değildi.

5. Tıpkı normal bir insan gibi başımı yastığa koyduğumda hayatımın bu dünyadaki yerini sorgulamadan, kendime ve aileme acımadan, çaresizliğimden ve acizliğimden dolayı bitmek bilmeyen ağlama krizlerinin pençesine düşmeden, ölümü ve sonrasını düşünmeden uyuduğum gecelere erişmek istiyorum.

6. Romanımı gerçekleştirmek istiyorum. Bazen yazdıklarımın çok çocukça olduğunu düşünüyorum ve bu düşünce dileğimi gerçekleştirmeme engel oluyor. Bu düşüncelerden sıyrılıp, ne kadar çocukça olursa olsun, ne kadar basit yazılmış olursa olsun, buralardan temelli gitmeden önce arkamda Paraiso'yu bırakmak ve bu şekilde hatırlanmak istiyorum. Okuyan insanların Luka Cotton'ı her görüşlerinde aslında benim ne kadar hayat dolu biri olduğumu ancak yalnızca bu karakterle kendimi gerçekleştirebildiğimi bilmelerini istiyorum. Luka Cotton'ın ismini bir gün herkes duysun istiyorum.

7. Son olarak biraz huzur istiyorum.

Buralara veda etmeden önce siz de dileklerinizden yorum kutusunda bahsetmeyi unutmayın. İyi bir dinleyiciyimdir.

Bir sonraki gönderiye kadar hoşçakalın.
Sevgilerimle,