Fikir Felci

Zamanın her şeyi çözeceğine olan muazzam inancım, aylar sonra hiçbir ilerlemenin olmadığını anlayıp kabullenmemle kırılmaya başladı. Aslında hiç ilerleme yaşanmadı demek o kadar da doğru olmaz, kesinlikle bir ilerleme oldu. Fakat bu ilerlemenin iyiden uzak olduğunu uzaktan yüzüme bakan bir yabancı bile anlayabilir. Yaptığım 'her şey yolunda' rolü bazen sekteye uğrasa da, parmaklarımın sayısıyla sınırlı arkadaşlıklarımda beni şimdilik idare ettiğini söyleyebilirim. Fakat bunun da eninde sonunda, çöken diğer 'dahice' planlarım gibi patlayacağına, rüyamda ziyaretime gelip ne kadar acınası olduğumu söyleyen cinlerin gerçekliği üzerine bahse girerim.
Neden dizelerce saçmaladığıma gelecek olursak; fikir felci yaşadığımı başka türlü nasıl açıklayabilirim inanın bilmiyorum. Hayatımda bir şeyler iyiye gidecek gibi olurken uğursuzluğun birden ucuz boyalı maskesini çıkarıp bana irinli dişleriyle gülümsediğini görüyorum. Sonrasında ise hiçbir şey yolunda gitmiyor. Her seferinde boş yere içimde büyüttüğüm umutlar çürüyüp kokuşmaya, zihnimi kirletmeye başlıyor. Sonrasında hiçbir şey beni bu içine düştüğüm karanlıktan kurtaramıyor.
Yine saçmalıyorum. Asıl diyeceğim şeye gelene kadar bir sürü anlamsız kelimeyi bir araya getiriyor ve beceriksiz bir yakarış boyuyorum bu sayfaya.
Demek istediğim şey; bu boktan, iflah olmaz, çöp hayatımın kalan tek umut ışığım olan romanımın ilerlemesine hiç de yardımcı olmadığını anlatmaktı.
Pes etmeme az kaldı. Artık dayanamıyorum.