gecenin bu saatlerinden oldum olası nefret ediyorum
neden bunları yaşamaya devam ettiğimi anlayamıyorum. neden üzerinden seneler geçmiş olmasına rağmen ilerlemeye çalıştıkça geriye çekiliyorum. neden etrafımdaki herkesin benim elde etmek için kendimi kopardığım şeyleri kolayca elde edebildiğine şahit oluyorum. neden bir şey bile iyi gitmeye başlasa bin şey ters gidiyor ve benim bunları düzeltmeye gücüm yetmiyor.
neden hala yaşıyorum. neden bu satırları yazıyorum.
tekrar tekrar
tekrar tekrar
tekrar tekrar
son zamanlarda içinde bulunduğum iğrenç kabın daha bir farkındayım. irin ve hastalıktan kaynıyor, doğru düzgün çalışmıyor, hiçbir işe yaramıyor. düzgün yapabildiği tek şey uyumak ve uyanmak. onu da zor yapıyor. şimdi olduğu gibi.
uyuyor
uyanıyor
uyuyor
uyanıyor
bazen uyku alemi bu boyuttan daha ilginç oluyor. bana oraya gelmemi söylüyorlar. ama annemi bırakamam diyorum.
bu hayatta bir çok şeyi yapmamda yahut yapmamamda belirleyici etken annem oluyor.
kendimi öldürürsem annemle kim ilgilenir
çalışmak için uzağa gitmek istesem anneme kim bakar
annem olmasa bir çok şeyi başaramazdım.
ama artık annemin iyileşmesi lazım.
aklımı kaçırıcam
